Ik woon in de Bijlmerflat Geldershoofd. Vanuit mijn flat kijk ik uit op de kinderboerderij van beheerder Floor. Laatst had Floor een drietal honden samen met wat kippen op een afgebakende plek neergezet. Hij sprak de honden nog even toe bij het binnenbrengen. Ik neem aan dat hij de honden opriep om vooral lief te zijn voor de kippen of zoiets. De beesten keken Floor heel begrijpend aan, maar op het moment dat hij uit het gezichtsveld verdween, gingen ze direct de kippen achterna. Het feest voor de honden was begonnen, de kippen vlogen doodsbang alle kanten op. Dat feestje kon toch maar beter niet al te lang duren leek me, en dus vroeg ik een kind dat langs liep om direct Floor te waarschuwen. Dat gebeurde en Floor verscheen razendsnel op de plaats des onheils. Als een vader riep hij de honden tot de orde. Wederom sprak hij de honden streng toe en de rest van de middag lieten zij tot mijn verbazing de kippen met rust.
Elke dag komt een grote groep kleurrijke kinderen de pony’s van de kinderboerderij berijden. De kinderen zijn het gewend, de pony's ook. Maar twee dagen geleden rukte een pony zich los van de groep en begon rondjes rondom de flat en de boerderij te rennen. De kinderen gingen er schreeuwend en joelend achteraan. De uitbraak eindigde bij een toevallige voorbijganger die de pony tot staan bracht. Enige suikerklontjes later had de pony zich weer verzoend met haar bestaan en zette zij de ritten samen met de kinderen voort. Dit tot vreugde en voldoening van de kinderen.
Dit soort kleine voorvallen maken mij en heel veel andere bewoners van de Bijlmer domweg gelukkig. Floor en zijn kinderboerderij zijn een zegen voor multiculturele kinderscharen uit de buurt en de Bijlmer is voor mij de bakermat van de multiculturaliteit in Nederland. Ondanks alle negatieve zaken, zoals de overlast van zwervers en drugsgebruikers, blijft de Bijlmer voor mij toch the place to be.
Ik en met mij heel veel bewoners waarderen het dat er voortvarend wordt vernieuwd. Neem nu bijvoorbeeld de vele prachtige gebouwen die uit de grond verrijzen en de facelift van het metrostation Ganzenhoef. Wat mij wel een beetje tegenvalt, is dat vele bewoners vanwege de vernieuwing noodgedwongen de Bijlmer moeten verlaten. Dit onder andere vanwege de huren die drastisch zijn verhoogd.
Hoewel ik in de ex-Nederlandse kolonie Suriname ben geboren voel ik mij in Nederland, Amsterdam en Amsterdam-Zuidoost Nederlander, Amsterdammer en bovenal Bijlmermeerder.
Ik vind het fijn om mij iedere dag tussen de diverse winkeltjes, markten, culturele activiteiten en mensenmassa’s te bewegen: het draagt zeker bij aan het stukje geluk dat ik sinds 1973 in de Bijlmer beleef.
Op weg naar het stadsdeelkantoor Zuidoost, waar ik al jaren kom voor het deponeren van klachten en ideeën voor een betere samenleving, kwam ik onlangs een oudere dame tegen. Ik raakte met haar aan de praat over hoe wij de vogeltjes, ganzen en eenden zouden voeden wanneer het harder zou gaan vriezen. Nadat ik haar had verteld uit Suriname afkomstig te zijn, vroeg ze mij of ik haar een keertje mee zou willen nemen naar Suriname, omdat ze had gehoord dat Suriname een prachtig en warm land is. Ik beloofde dat te zullen doen zodra de KLM de vliegtarieven naar Suriname betaalbaar maakt, zodat zij en ik deze prachtige tocht zouden kunnen ondernemen om onze conversatie in Suriname voort te zetten. Een van de belangrijke punten die ik met haar zou willen bespreken, is mijn bijdrage aan het standbeeld van de uit Suriname afkomstige Anton de Kom, dat in 2007 voor het nieuwe stadsdeelkantoor van Zuidoost komt te staan. Deze geweldige vrijheidsstrijder heeft Nederland mede helpen bevrijden van Duitsland tijdens de Tweede Wereldoorlog.
Maar het zal voor haar en mij voorlopig wel domweg gelukkig in de Bijlmer blijven.