Iedereen is het er over eens dat er wat moet gebeuren in de Westelijke Tuinsteden. Al was het maar om het imago te verbeteren van een gebied dat 130 duizend Amsterdammers herbergt. Maar bouwachterstanden, een haperende herhuisvesting, economische malaise, een inzakkende koop- en gespannen huurmarkt, en verzet van bewoners doen de discussie over nut en noodzaak van de herstructurering weer oplaaien. Bewonersorganisaties willen meer nadruk op sociale maatregelen in plaats van fysieke. Bestuurders en corporaties willen met volle kracht doorgaan met de stedelijke vernieuwing. De nut- en noodzaakdiscussie van de operatie Parkstad blijft opspelen.

Het opknappen van de Westelijke Tuinsteden is het grootste vernieuwingsproject dat Amsterdam de komende jaren staat te wachten. Zestig procent van alle 54.000 huizen wordt onder handen genomen om de middengroepen in Amsterdam te houden. In de afgelopen maanden verschenen allerlei ingrijpende vernieuwingsplannen voor het gebied. Maar in het Zuidwest Kwadrant en de Geuzenbaan moesten de ambities al weer worden aangepast aan de slechtere economische vooruitzichten. Uiteindelijk ligt de sleutel tot een succesvolle vernieuwing van Nieuw-West in het oplossen van de sociale problemen.

Eind vorig jaar nam de Tweede Kamer de motie Van Gent c.s aan waarmee de corporaties onder druk werden gezet hun ‘overschotten’ in te zetten voor stedelijke vernieuwing. De sector zelf kreeg de gelegenheid binnen een half jaar met niet-vrijblijvende oplossingen te komen anders zou de politiek ingrijpen. Daarmee kwam het ‘vereveningsvraagstuk’ in alle hevigheid op de politieke agenda. De gestelde tijdslimiet komt snel naderbij.

Het toevoegen van een bouwlaag aan bestaande woningen werd medio jaren negentig als oplossing ingebracht voor het woningtekort in Amsterdam. Een grootschalig project van het AWV in Amsterdam-Noord bewijst dat het kan. Maar de praktijk leert ook dat optoppen duur is en tot tijdrovende procedures leidt. Er zijn ontwikkelaars die erin blijven geloven. Ben Bos plaatst binnenkort op de Admiraal de Ruyterweg vijf woningen op het dak van een woningblok uit de jaren twintig. Stadsdeel Bos en Lommer is voor optoppen.

Een ‘verevening’ van vermogens van rijke en arme corporaties was één van de weinige onderwerpen waarover Balkenende en Bos het bij de formatiebesprekingen snel eens werden. Terwijl Den Haag zich rijk rekende aan de corporatiemiljarden, verloren vijf Amsterdamse corporaties de A-status bij het CFV. Ondertussen presenteerden Aedes en De Vernieuwde Stad ‘Het Garantiefonds’. Hoog tijd voor een gesprek met één van de initiatiefnemers daarvan: Lex Pouw, bestuursvoorzitter van de grootste corporatie van Amsterdam.

De Westelijke Tuinsteden hebben een imago-probleem. Maar wat vinden de bewoners zelf van hun buurt? Het antwoord komt uit de leefbaarheidsrapportage van de Amsterdamse Federatie van Woningcorporaties (op basis van het onderzoek Wonen in Amsterdam 2001). Die geeft voor alle buurten in Amsterdam een beeld van het subjectieve oordeel van de bewoners over de leefbaarheid.

De opinie van Prof. Ir. Tjeerd Dijkstra. De voormalig Rijksbouwmeester wil een nieuwe stad bouwen in de Purmer. Stedenbouwkundige en architect Dijkstra was eerder supervisor van het IJ-oever project in Amsterdam. 

Estafette-column met reflecties op het stedelijk leven. Deze keer: Van J.C Bloem naar Martin Werkman.

Architect Aad Lambert is een IJburg-pionier. Hij behoort niet tot de eerste bewoners, wel tot de eerste lichting die zijn eigen woning bouwt, een bedrijfswoning in zijn geval. Op het Kleine Rieteiland bouwt hij aan een driehoekig paleisje van beton, glas en staal. Niet dat hij geheel zijn gang kan gaan. Het bestemmingsplan en de stedenbouwkundige voorschriften blijken in behoorlijke mate het ontwerp te dicteren. Lambert heeft er vrede mee. In de beperking toont zich immers de meester.