De AFWC bestaat 100 jaar. Ter gelegenheid daarvan vroeg de Federatie mij om in de toekomst te kijken, in plaats van naar het verleden. Wat zijn de belangrijkste uitdagingen voor de corporatiesector in de regio Amsterdam het komende decennium? Ik inventariseerde daartoe meningen en ideeën van wetenschappers en van enkele belangrijke partners van de corporaties. Een belangrijke inspiratiebron is ook een essay van Jeroen van der Veer en Egbert de Vries van de AFWC. Een verkorte versie daarvan staat in het Jaarbericht 2017 van de AFWC.
Trump president van de Verenigde Staten, Leonard Cohen overleden, zestien partijen in de Tweede Kamer, zelfrijdende auto's die zelf een parkeerplaats zoeken. De wereld verandert, zeg dat wel. Dat geldt zelfs voor NUL20 dat al veertien jaar met een ijzeren regelmaat van zes keer per jaar bij je wordt bezorgd.
Maar op welk moment verander je van een creatieve ondernemende Amsterdammer in een vastgoedhufter?
Als het in Nederland komt tot een Nexit, lijkt me de tijd rijp voor een Moxit: Mokum Exit. Het is natuurlijk slechts een gedachtegang, om met burgemeester Van der Laan te spreken.
Ouderenhuisvesting is géén kwantitatief probleem. Er zijn voldoende geschikte woningen in de hoofdstad. Maar niet altijd op de juiste plek, op het juiste moment of voor de juiste prijs.
Huizenprijzen stijgen; de voorraad te koop staande woningen neemt af; ontwikkelaars en aannemers overbieden elkaar om bouwlocaties te verwerven. In 2014 werd een recordaantal van 5203 woningen in aanbouw genomen en in het eerste kwartaal van dit jaar al 1488. De bouwproductie kan dit jaar uitkomen op zo'n zesduizend woningen. Nieuwbouwprojecten in Nieuw-West zijn overtekend.
Crisis? What crisis?
Engelse vrienden over de vloer: Na een lange stilte: "Je krijgt in Nederland dus een boete als je de huren laag houdt. Dat had zelfs Thatcher niet kunnen verzinnen."
Een merkwaardig staaltje actiejournalistiek drong door tot de voorpagina van Het Parool van 1 december onder de kop “Mannenruimte en eigen tv-schotel bij halalwoning”. Ondersteund door het vetgedrukte citaat ‘Met 188 aangepaste woningen creëert Eigen Haard moslimenclave’ was de boodschap zonneklaar: Hier is weer sprake van doorgeschoten multiculti-beleid. Gelukkig hebben we Het Parool nog om dat te ontmaskeren. Om niets aan het toeval over te laten wordt in de lead duidelijk gemaakt welke ontsporing de stad treft: woningen worden “geheel aangepast aan de woonwensen van moslims”.
Voldoet de Van Eesteren-wijk eigenlijk wel aan het ideaalbeeld van de stedelijke bewoner?
De parallel is treffend. Net als flexwerkers hebben huurders zonder vast contract weinig rechten. Toch zijn ze blij met de kansen. En het zorgt voor dynamiek in de stad.
Het Nederlandse woningmarktbeleid laat zich het laatste decennium lezen als een kroniek van gemiste kansen. Natuurlijk had een kabinet in betere tijden een begin moeten maken met een flexibilisering van de huren en het beperken van de hypotheekrenteaftrek. In plaats daarvan smoorden rationele overwegingen in taboes. In het laatste kabinet Balkenende mocht niet eens meer hardop gepraat worden over hervorming van de woningmarkt. Terwijl het nakende failliet van een systeem waarin jaarlijks tientallen miljarden werden rondgepompt, zich toen al aandiende.