Sinds ik weet dat de gemeente de aardgaskraan in mijn wijk wil dichtdraaien, heb ik weinig meer in de verduurzaming van mijn huis geïnvesteerd. Mijn enige wapenfeit is het nieuwe infraroodpaneel in de werkkamer, voor als het echt heel hard vriest.
Het is een zegen en het is een vloek: de groepsWhatsApp. Soms lossen daar problemen als sneeuw voor de zon op. Iets lenen, snel informatie nodig, een lift? Eén reddende engel is genoeg. Soms is het strontvervelend. De zee aan berichten als iemand ziek is bijvoorbeeld (beterschap, vervelend, sterkte en dat twintig keer). Of grapjassen die midden in de nacht ineens heel nodig iets moeten delen. Ja, ik weet het: meldingen op stil zetten.
Wendy Koops is huiseigenaar in de Amsterdamse wijk Banne Noord. Dat is niet alleen een zogeheten ‘ontwikkelbuurt’, het is ook een van de eerste wijken die van ‘van gas los’ gaat. Maar hoe? En wat betekent dat voor de buurt en vooral voor haar als huiseigenaar? In deze maandelijkse blog volgen we haar zoektocht.
Het College van Rijksadviseurs becijfert de maatschappelijke meerwaarde van de woningbouwopgave. Volgens Friso de Zeeuw is dat niet gelukt. “Cra moet zijn huiswerk helemaal overdoen.”
De beste remedie om de ‘woningcrisis’ te bestrijden blijft: bijbouwen en toevoegen. Bij grote tekorten zijn ‘distributie’-maatregelen een - noodzakelijke - terugvaloptie.
Wat belemmert het tempo? Ik noem een paar factoren die het vereiste tempo in de weg staan.
Column van Stephan Steinmetz, uitgesproken bij PakhuisNUL20 op 25 juni. Steinmetz is de auteur van 'Asterdorp, een Amsterdamse geschiedenis van verheffing en vernedering'. Daarin belicht hij het functioneren van wooninspectrices en het leven van de duizenden Asterdorpbewoners, het 'dorp voor ontoelaatbaren' in Amsterdam Noord.
BenW van Amsterdam heeft de zgn. Verordening Doelgroepen woningbouw vrijgegeven voor inspraak. Daarin staat met name voor de sociale huurwoningen een opmerkelijke nieuwe bepaling voor de zgn. instandhoudingstermijn. Die is nl. vastgelegd op 15 jaar, terwijl tot nu toe gebruikelijk is dat dat voor tenminste 50 jaar is. Dat kan grote gevolgen hebben voor het speelveld van de sociale huurwoningen waar vanouds de woningcorporaties alleenheerser zijn.
De woonagenda zegt veel over hoeveel woningen erbij moeten komen in Amsterdam en voor wie. Maar wíe gaat die woningen straks maken? Wie de stad maakt, dat bepaalt het karakter van de stad. En dat dat door de tijd heen verandert lees je af aan de stad.
