JA

Erik Ronnes

(CDA-Kamerlid) 

“Als mensen een fors inkomen hebben - de coalitie heeft de grens gelegd op tweemaal modaal, een inkomen boven 70.000 euro - dan willen we ze niet meteen het huis uitjagen, maar ze moeten voor een sociale huurwoning wel een eerlijke prijs betalen. We maken het mogelijk om in één keer de huur tot de liberalisatiegrens (720,42 euro in 2019) te laten stijgen.
Een beter verband tussen inkomen en huurprijs is ook in het belang van onze corporaties. In de Metropoolregio Amsterdam hebben woningbouwcorporaties het bijvoorbeeld financieel niet zo makkelijk. Corporaties moeten bijbouwen en de bestaande voorraad verduurzamen. Extra inkomsten bieden hen meer armslag.
Ook de regeringspartijen zijn zich ervan bewust dat het vinden van een alternatief soms lastig is. Koopwoningen zijn duur; vrije sector huurwoningen zijn schaars. Daarom hebben wij in onze motie nadrukkelijk de voorwaarde opgenomen dat een dergelijke maatregel alleen aan de orde kan zijn, als de bouwproductie stevig wordt opgeschaald. Er moeten meer woningen worden gebouwd voor de middenklasse. De provincie Noord-Holland schermt vaak met voldoende planvoorraad, maar die plannen zijn niet zelden boterzacht. We moeten op korte termijn echt zorgen voor meer bouwlocaties.
Bovendien vinden wij het erg belangrijk dat er naar de financiële positie van de middenklasse net boven de huurgrens wordt gekeken. Het huidige mechanisme met extra huurverhogingen om scheefwoners aan te moedigen de sociale sector te verlaten, werkt bij hen niet helemaal goed. Daar raakt de balans tussen de hoogte van de huur en de draagkracht soms zoek. Zij krijgen als het ware met levenslange huurverhogingen te maken en kunnen daardoor in de financiële problemen komen.”

NEE

Henk Nijboer

(PvdA-Kamerlid

“Wij zijn om diverse redenen tegenstander van dat voorstel.  De PvdA heeft in een tijd van crisis ingestemd met een gematigde huurverhoging voor wat hogere inkomens. Dat was toen verdedigbaar, maar het voorstel van de huidige coalitie kan ertoe leiden dat sommige huurders de huur met misschien wel 40 procent zien stijgen. Zij kunnen echter geen kant op. Dat vinden wij, we hebben het ook over onze leraren en verpleegkundigen, asociaal en onredelijk.
De coalitie zegt vervolgens wel dat er meer moet worden gebouwd, maar zij levert geen positieve bijdrage aan het verhogen van de bouwproductie. Corporaties worden met steeds meer lasten geconfronteerd. De Verhuurderheffing stijgt. Corporaties moeten meer vennootschapsbelasting betalen. De invoering van ATAD leidt ook nog eens tot een extra heffing. Bij elkaar opgeteld, hebben we het over een extra last van 1 miljard euro. Dat bedrag zou in de uitbreiding van de betaalbare sociale woningvoorraad moeten worden geïnvesteerd. Zoals we ook behoefte hebben aan meer betaalbare koopwoningen.
De derde reden heeft te maken met het functioneren van buurten en wijken. Het is juist goed als mensen met een wat hoger inkomen in bepaalde wijken blijven wonen. En voor die wijk van betekenis kunnen zijn. Wij geloven echt in de kracht van gemengde steden. Het is belangrijk dat in een stad als Amsterdam mensen in bijna alle wijken kunnen wonen. Die menging moeten we niet om zeep helpen. Dat is ook mijn bezwaar tegen bijvoorbeeld de VVD, die alleen een sociale sector wil voor heel arme mensen. We hebben in Nederland geen banlieues en dat moet zo blijven.”