BLOG #03

Sinds ik weet dat de gemeente de aardgaskraan in mijn wijk wil dichtdraaien, heb ik weinig meer in de verduurzaming van mijn huis geïnvesteerd. Mijn enige wapenfeit is het nieuwe infraroodpaneel in de werkkamer, voor als het echt heel hard vriest.

Dan mijn buurvrouw, net met pensioen. Dat is andere koek. Zij en mijn andere buren hebben recent de kruipruimte laten isoleren. Wij hadden dat enkele jaren geleden al gedaan. De buurvrouw heeft vorig jaar ook haar dak geïsoleerd en vol laten plempen met zonnepanelen. Aanvankelijk wilde ze meteen ook van het aardgas af. Het was tijd voor een nieuwe badkamer, dus het leek een goed moment. Maar een warmtepomp kon ze de buren (ons dus) volgens 'haar mannetje' niet aandoen. Uiteindelijk besloot ze een nieuwe cv-ketel te kopen en af te wachten tot de gemeente met concrete voorstellen komt. Als die besluit dat de wijk inderdaad van het aardgas gaat, dan neemt de leverancier haar ketel terug. GasLos Garantie heet dat. Prachtig. Vloerverwarming en driedubbel glas heeft ze al, dus van haar mogen alle remmen los.

Ik bewonder mijn buurvrouw. Wat een doortastendheid, zeker in vergelijking met mezelf. Ik zie bij elk voornemen zoveel voors en tegens dat ik vooralsnog niet tot actie kom. We zitten op energielabel B; niet heel gek natuurlijk maar waarom zetten we nu niet door? Wordt het geen tijd voor zonnepanelen, voor die nieuwe kozijnen met driedubbel glas? Of all the way, en dus ook van het aardgas af? Tja, eigenlijk weet ik wel waarop ik wacht: de overheid. Ik hoop dat de gemeente en haar partners met een duurzaam plan voor de hele buurt komen. En op aantrekkelijke financiering …  Ik moet er namelijk geld voor lenen.

Ik blijk niet de enige. Maar liefst 43 procent van de Nederlandse huiseigenaren wachten net als ik met verduurzamen tot de overheid haar plannen presenteert, zo blijkt uit een onlangs uitgekomen Nibud-rapport.  Geld speelt daarbij een belangrijke rol. Zelf denk ik ook: misschien loop ik een mooie financiële regeling mis als ik nu al begin. Interessant is dat mensen er volgens het onderzoek wel spaargeld voor willen aanwenden (logisch, op de bank krijg je d'r geen cent voor), maar geen lening. Want wat als je je baan verliest, gaat scheiden of gewoon ergens anders wil gaan wonen? Zo'n langlopende lening kan je enorm in je mogelijkheden beperken.
Veel respondenten in het onderzoek vinden de zogeheten 'gebouwgebonden financiering' wel een aantrekkelijk oplossing. De essentie daarvan is dat bij verkoop van je huis deze financiering over gaat op de nieuwe huiseigenaar.

Kijk, dat zijn mooie inzichten. Waar ik mezelf enorm in herken. Ik wil niet voor vijftien, twintig jaar vastzitten aan mijn huis omdat ik het nu ga verduurzamen. Geen idee hoe mijn leven er over tien jaar uitziet.
Het vervelende is: die gebouwgebonden financiering is er nog niet. Ik lees het wel overal terug in de plannen van beleidsmakers, maar daar heb je weinig aan als je weet dat de besluitvorming over jouw wijk gewoon doorgaat. In het besluitvormingsproces dat de gemeente heeft afgesproken, wordt trouwens eerst gesproken over de mogelijke alternatieven en daarna pas over de financiering daarvan. Daar valt een boel te winnen. Mochten het Rijk en de gemeente meer tempo willen, en meer bewoners willen aansporen de sprong naar aardgasvrij te wagen, dan zou ik zeggen: regel die gebouwgebonden financiering.

Wendy Koops

Eerder verschenen:
Blog #02: Ruis via de App-groep
Blog #01: Help, aardgasvrij begint bij mij