Hoe Myra op 4,5 hoog toch een traplift kreeg

Myra ter Meulen woont al dertig jaar in een sociale huurwoning aan de Realengracht in Amsterdam Centrum. Ze wil nooit weg van deze fantastische locatie, maar het traplopen naar 4,5 hoog werd erg zwaar. Ze vond dat het mogelijk moest zijn om een traplift tot de hoogste verdieping te bouwen. En het lukte. Na drie jaar doorzetten heeft ze samen met haar buren de traplift laten aanleggen. Verhuurder De Key stemde in onder voorwaarde dat 70 procent van de huurders in het trappenhuis akkoord ging, de brandweer geen bezwaar had en zij het zelf financierden. Dat lukte, mede dankzij een gemeentelijke subsidie. Na drie jaar is de traplift een feit en kan Myra op haar favoriete plek blijven wonen. 

4,5 hoog? Ja dat kan. Voor de bovenste twee woningen moet je vierenhalve trap op. In de tijd van de bouw van dit pand mocht er nog zo hoog worden gebouwd zonder lift mits er op de bovenste verdieping zogenaamde HAT-woningen werden gebouwd. HAT staat voor Huishouden van Alleenstaande of Tweepersonen. Dat was een truc om de bouwkosten te drukken en zo woningen betaalbaar te houden. Het argument was dat er in die HAT-eenheden uitsluitend jonge mensen gingen wonen. Dat was ook zo, maar sommigen vertrokken nooit meer, zoals Myra en haar buren. Inmiddels valt het trappenlopen haar zwaar vanwege artrose in haar knieën. En boodschappen naar boven brengen lukt helemaal niet meer.

Voordat de traplift kon worden aangelegd moest er veel uitgezocht, gepraat en geregeld worden. In het contract dat de trapliftvereniging Op en Neer met De Key heeft gesloten staat dat de vereniging aansprakelijk blijft voor (het verwijderen van)  de lift, dat de vereniging de lift verzekert en dat De Key geen huurverhoging mag rekenen vanwege de traplift. 
Myra: "Voor ons als oudere bewoners betekent het dat we dat we een dure lift kochten met een paar bewoners, maar we hoeven geen verhuiskosten te betalen en we  kunnen blijven wonen op ons geliefde Realeneiland."