Inkomensafhankelijke huurverhogingen hebben de afgelopen jaren amper effect gehad op doorstroming in de huursector. Dat blijkt uit onderzoek van ING. Van de huurders met een jaarinkomen boven de 40.349 euro denkt slechts 16 procent als gevolg van de huurstijgingen vaker na over verhuizen dan voorheen. Het eigen onderzoek bevestigt volgens ING eerder onderzoek van RIGO waaruit bleek dat huurders met deze midden- of hoger inkomens die een extra huurverhoging hebben gehad, niet meer zijn verhuisd. Het kabinetsbeleid is wat dat betreft dus mislukt, constateert onder andere de Woonbond.
De oorzaken die ING opsomt zijn al veel vaker genoemd: huurders hebben vaak geen betaalbaar alternatief, de huren in de vrije sector zijn onbetaalbaar en een koopwoning is lang niet altijd een optie mede vanwege een flexibel arbeidscontract. Bovendien zijn veel scheefwoners al wat ouder. Zij maken meestal geen grote levensveranderingen meer mee. Velen wonen al lang in hun woning en zijn gehecht aan hun buurt. Ze zijn honkvast en laten zich niet zomaar ‘wegjagen’ met een huurverhoging. Woonbonddirecteur Ronald Paping: ‘Het is krom dat de overheid probeert huurders met een bescheiden middeninkomen weg te pesten uit de sociale sector met enorme huurverhogingen, terwijl deze huurders vaak al forse huurprijzen betalen en ergens anders niet terechtkunnen.’
ING geeft ook feiten over het spaargedrag van huurders. Bijna de helft van de sociale huurders komen niet aan sparen toe omdat ze hun volledige inkomen nodig hebben om rond te kunnen komen. Huurders in de vrije sector hebben vaak zo’n hoge huur, dat dit hun spaarmogelijkheden ernstig beperkt. Eenderde van hen spaart helemaal niet.