Politici, spindoctors en andere communicatieprofessionals zijn zeer gespitst op treffende metaforen. Een mooi 'frame' is effectiever dan een dikke beleidsnota. Je voelt vanzelf enige bewondering voor een premier die een 'geitenpaadje' heeft gevonden.

Wilders is er sterk in. Hij heeft het nooit over immigratie, maar altijd over massa-immigratie. En waterdreiging doet het ook altijd goed hier. Dus Nederland zet de sluizen open en dat leidt tot een tsunami van vluchtelingen.

Een goede metafoor is goud waard. In de 'volkshuisvesting' worden met wisselend succes nieuwe termen geïntroduceerd, vaak om iets juist niet te zeggen of om een probleem te kantelen tot een 'uitdaging'. Zo hebben probleemgebieden zich via aandachtswijken en prachtwijken ontwikkeld tot ontwikkelbuurten.

Scheefwonen is een mooie vondst die het tot opname in de Van Dale heeft geschopt. De negatieve lading is er al wat afgebladderd door naast goedkope scheefheid ook de term dure scheefheid te introduceren.

Kwam dat van de Woonbond? Zou goed kunnen. Die zijn bij vlagen ook heel goed in framing. Zo verschrompelden piepkleine dure huurstudio's tot Blokhokken. En zo leeft de inkomensafhankelijke huurverhoging voort als gluurverhoging. Kom daar maar eens van af.

 

Soms heb je niet eens een metafoor nodig om een situatie naar je hand te zetten. Neem het gebruik van het woord 'subsidie' in markteconomische benaderingen rond de huren in de sociale huursector. Simpel gezegd komt die hier op neer: het verschil tussen de huur die een woningcorporatie vraagt en de markthuur is 'subsidie'. Over 'framing' gesproken. Zo beschouwd stijgt de subsidiëring van de sociale huursector de laatste jaren in Amsterdam met sprongen. Alsof de overheid steeds meer geld in de sector steekt. Terwijl de sociale huursector dankzij de verhuurderheffing en andere belastingen eerder geld oplevert. De Amsterdamse VVD maakt het in zijn verkiezingsprogramma 2018 helemaal bont. Amsterdam zou volgens deze collegepartij beschikken over een woningvoorraad met '57 procent gesubsideerde huurwoningen'.

Die 57 procent is echter de voorraad gereguleerde huurwoningen met een huur beneden de 710 euro. Daarvan is een niet onaanzienlijk deel in handen van particuliere eigenaren, die veelal nog nooit enige subsidie hebben mogen ontvangen. Sterker nog: als ze veel woningen in bezit hebben moeten ze nog verhuurderheffing betalen ook. Alleen bij nieuwbouw is er sprake van een lage grondprijs, bijvoorbeeld voor studenten- en jongerenwoningen. Het corporatieaandeel gereguleerde huurwoningen ligt in Amsterdam iets boven de 40 procent.  

 

Grote delen van de woningmarkt zijn niet te vergelijken met een normale markt. Zie het thema over huisvesting van kwetsbare groepen in dit nummer. Het is soms goed om eraan te herinneren dat een dak boven je hoofd, net als onderwijs en gezondheidszorg, een grondrecht is.