Opvang en zorg onder één dak

Een geschiedenis van twee bekende Amsterdamse instellingen, één voor opvang en één voor zorg, die na een fusie, tien jaar geleden, bijna struikelden maar toch weer opstonden. Deze geschiedschrijving van Hulp voor Onbehuisden (HVO) en Querido (verzorging van psychiatrische patiënten), nu dus HVO-Querido, is tegelijk een overzicht van opeenvolgende visies op opvang en zorg. Niet alleen gezien vanuit de hulpverleningspraktijk, maar ook vanuit de overheid en de steeds machtiger verzekeraars. De antipsychiatrie en de vermaatschappelijking van de zorg komen overigens ruimschoots aan bod.
Het gaat in Amsterdam om een budget van tientallen miljoenen en om duizenden cliënten. En deze cijfers nemen nog toe. Daarom is het voor Amsterdammers interessant om een blik naar binnen te kunnen werpen bij een organisatie die tien jaar nodig had om de strijd tussen twee bloedgroepen te boven te komen. HVO stond immers voor aanpakken op de lagere gebieden van bed, bad en brood. Terwijl bij Querido de echte denkers huisden die gewend waren lang na te denken en te vergaderen over doelgroepen en passende projecten. Ook bij de cliënten bestonden over en weer minder vleiende groepsbeelden. Voeg daarbij de afwijkende wetgeving en financieringsstromen en het mag een wonder heten dat de fusie na alle wrijvingsenergie nu zo goed als rond lijkt, al kan dit boek niet als een onafhankelijke bron worden gezien. Het is deels informatief en ontroerend, maar ook deels versluierend en een voorbeeld van taalgebruik dat door te veel vergaderen en geloof in de betekenis van eigen termen levenloos is geworden.