Sterke verhalen

Twintig jaar experimenteren met participatie heeft het inzicht opgeleverd dat je er zonder gedeelde visie niet uitkomt. Wie met een beperkt budget en grote ambities gebiedsplannen maakt, kan niet zonder ‘sterk verhaal’. En dan geen vastgelegde route, begeleid door een leuk praatje, maar een gezamenlijk leerproces. In een echt sterk verhaal kunnen alle betrokken partijen zich herkennen. Terwijl planning steeds vaker wordt uitbesteed aan marktpartijen roept dit boek op terug te keren naar democratischer en tegelijk eenvoudiger ontwerpprocedures. Toetsingskaders en controlesystemen dwarsbomen vaak nog de inbreng van geëngageerde burgers, deskundigen en andere partijen. Naast gezamenlijke visievorming zou kennisdeling een hoofdrol moeten spelen. Dat kan door te beginnen met een ‘brede verkenningsfase’, waarin wensen en mogelijkheden rond een gebied op een rij worden gezet. Pas daarna zou een politiek besluit moeten volgen.