Of de behoefte aan ‘zorgwoningen’ voor ouderen fors gaat toenemen, hangt af van de demografische ontwikkeling en de extramuraliseringstrend.
| Prognose bevolkingssamenstelling |
 Bron: DRO/O+S 2004 |
Allereerst de vergrijzing. Nederland vergrijst, maar Amsterdam vooralsnog niet. De bevolking van de studentenstad piekt tussen de 30 en 35; vanaf 30 jaar begint de trek de stad uit.
Als dat zo blijft neemt het netto aandeel ouderen tot 2010 niet toe en ligt het percentage 65-plussers in 2015 op hetzelfde niveau als nu. Er wonen dan vijfduizend 65-plussers meer in de stad dan nu, maar minder dan de helft van het huidige aantal 75-plussers, niet echt een grijze golf dus. Pas na 2015 slaat de vergrijzing echt toe in Amsterdam
| Tabel 1 |
 Bron: DRO/O+S 2004 |
Dan de extramuralisering. In de maximale schattingen verdwijnt meer dan zestig procent van het aantal plaatsen in zorginstellingen (intramuraal). In opdracht van de Dienst Wonen maakte Rigo een schatting hoeveel zelfstandige zorgwoningen er in Amsterdam in 2015 nodig zijn. Dat is tot op grote hoogte koffiedik kijken, want er zijn tal van moeilijk voorspelbare factoren. Aangekondigde aanpassingen in AWBZ en huursubsidie maken het voor ouderen bijvoorbeeld momenteel weer ongunstiger thuis te blijven wonen.
Vandaar drie scenario’s. Het scenario van maximale extramuralisering gaat ervan uit dat de meeste, zoniet alle zorgbehoevenden zelfstandig tussen andere bevolkingsgroepen wonen. Volgens dit scenario staat ons een verzorgingshuisloos tijdperk te wachten.
| Hoeveel zelfstandige zorgwoningen zijn er nodig in 2015? |
 In de minimale variant wordt rekening gehouden met allerlei beperkingen, zoals een stokkende vraag, te hoog oplopende kosten van spreiding van zorg en stagnerende nieuwbouw. Ook in dit scenario loopt het aantal verzorgingshuisplaatsen sterk terug, vanwege de afnemende vraag. Bron: Dienst Wonen: Extramuralisering- Bouwen aan een verzorgde stad, juli 2003 |