Image

Drie Amsterdamse corporaties durfden het aan: zogeheten blauw-groene daken aanleggen op bestaande woningcomplexen in het kader van het RESILIO-project. Stadgenoot realiseerde verspreid over de stad vier van de zeven daken. Jonna Zwetsloot, projectleider duurzaamheid, blikt terug: “Het was een innovatief project en de materie was voor iedere participant nieuw. Bovendien heeft een onderzoeker andere belangen dan de eigenaar van een dak. Daar moet je allemaal rekening mee houden. Al met al hebben we er heel veel van geleerd.”
Zo komt er beduidend meer bij kijken dan bij de groene daken die de corporatie normaal aanlegt. Zwetsloot: “Ook al omdat we een aanbestedingstraject moesten doorlopen in verband met de subsidie. Uiteindelijk hebben we gekozen voor onze vaste dakpartner. Dat is handig in verband met toekomstig onderhoud. En de uitvoerders moesten nauw samenwerken met MetroPolder Company in verband met alle technische snufjes.” MetroPolder is de bedenker van de slimme aansturing van het waterbergingssysteem.
Voor de bewoners is met medewerking van Rooftop Revolution een participatietraject doorlopen. “We hebben tijdens de werkzaamheden weinig meldingen gekregen van overlast en de meeste bewoners staan positief tegenover het project omdat het verkoeling brengt in de zomermaanden.”

Isolatie helpt beter tegen warmte dan kou

Wat die verkoeling betreft zit het wel goed blijkt uit eerste metingen. Maar wat volgens Zwetsloot wel een beetje tegenvalt is het isolerende effect in de winter. “Er kan bij de blauw-groene daken alleen gebruik worden gemaakt van dampdicht isolatiemateriaal en dat blijkt minder effectief in de winter. Dat is wel een punt. Je wilt ook dat warmte in de winter beter vastgehouden wordt.”
Ander nadeel: voor zonnepanelen is geen of nauwelijks plaats op een RESILIO-dak. “We moeten zaken wel tegen elkaar afwegen: hebben de bewoners veel baat bij een goede waterafvoer of hebben zij meer baat bij het plaatsen van zonnepanelen? Zonnepanelen geven direct financieel rendement voor de bewoners. Daar moet je als sociale huisvester wel rekening mee houden.”
Volgens Zwetsloot is de aanleg van dit soort daken zonder een hoge subsidie financieel niet haalbaar bij bestaande bouw. “We zien bij nieuwbouw eventueel mogelijkheden maar dat moet allemaal nog goed worden uitgezocht. Die discussie wordt nu gevoerd en dan gaat het er vooral om wie welke rol krijgt en wie verantwoordelijk wordt voor het beheer.”
Alle drie woordvoerders van de deelnemende corporaties benadrukken overigens de prettige samenwerking tussen de participanten. Zwetsloot: “We hebben heel veel kennis met elkaar gedeeld en misschien kunnen we in de toekomst ook samen optrekken.”

Hittestress wordt probleem

Woningcorporatie De Alliantie realiseerde twee blauw-groene daken in de Indische buurt. Projectleider Thomas van der Vlis: “Het project begon een beetje met een domper. We wilden in eerste instantie een dak aanleggen in de Uiterwaardenstraat maar daar bleek de draagkracht van het dak onvoldoende.” Bij een meting op het dak zelf bleek de betonlaag dikker dan op de bouwtekeningen. “Het vermoeden is dat degene die het gebouw neerzette specie heeft overgehouden en geen zin had om die weer af te voeren. Gevolg is dat we op zoek moesten naar een ander geschikt dak. Dat vonden we in de Riouwstraat”.
De Alliantie stapte sowieso wat later in het traject nadat twee andere corporaties afhaakten. “We wilden hier graag aan meewerken. De Alliantie is heel actief wanneer het gaat om duurzaamheid en klimaatadaptatie. In het kader van ‘put your money where your mouth is’ dagen we onszelf en anderen uit buiten de kaders te denken en experimenten aan te gaan. Hittestress is een steeds serieuzer probleem aan het worden. Met deze daken vang je drie vliegen in één klap: hittebestrijding, wateroverlast tegengaan en biodiversiteit bevorderen.”

Van der Vlis heeft wel zijn twijfels over de haalbaarheid van de doelen: “Eigenlijk is het systeem gebaseerd op een netwerk van dit soort daken die met elkaar communiceren. Met één dak in een wijk ben je er niet. Het mooiste zou zijn als je in een hele wijk de temperatuur naar beneden krijgt. Dit is meer een soort proeftuin. Maar we hebben hier allemaal heel veel van geleerd.”
Dan zijn er de kosten. Van der Vlis: “Met wat het nu kost kun je niet zonder een riante subsidie. Wat wel scheelt is dat de dakpartners nu al veel ervaring hebben opgedaan. Deze daken moeten een onderdeel worden van een heel pakket aan maatregelen die we met elkaar moeten nemen om de klimaatproblemen het hoofd te bieden.”

‘Lastiger dan gedacht’

Woningstichting Lieven De Key legde een blauw-groen dak aan op een complex aan het Bijltjespad in het centrum. Projectontwikkelaar Daniel Duijnhouwer: “We hebben uiteindelijk een dak gerealiseerd van 1.750 m2. Het grootste probleem was dat deze hele materie voor bijna iedereen nieuw was. Dat gold ook voor de dakdekkers. En het was lastig om een geschikt dak te vinden want de constructie moet het extra gewicht wel aankunnen. Zo’n dak vonden we uiteindelijk aan het Bijltjespad.”

Duijnhouwer vervolgt: “Het hele traject heeft uiteindelijk een jaar geduurd. Het was complexer dan we hadden ingeschat en ook het natte weer gooide roet in het eten. En toen het dak net gestript was werd het opeens een week lang heel warm zodat de bewoners veel last hadden van hitte in de woningen. De aannemer heeft toen dagenlang het dak nat moeten spuiten. Er is veel ervaring opgedaan met de aanleg en nu het dak af is kunnen de resultaten worden gemeten en kan verder onderzoek worden gedaan.”

Blauw-groen dak: tegen wateroverlast en hittestress

Image De idee achter het proefproject RESILIO: een netwerk aanleggen van blauw-groene daken dat via een slim waterbergingssysteem bijdraagt aan gespreide afvoer van hemelwater en een weelderige daktuin. Een oplossing om wateroverlast en hittestress tegen te gaan én de biodiversiteit te bevorderen. Met een Europese subsidie van 4,8 miljoen euro zijn er in Amsterdam inmiddels veertien van deze daken aangelegd. Zeven daarvan namen de corporaties voor hun rekening. Uitvinder van het slimme waterbeheersysteem is MetroPolder Company. Voor de Hogeschool van Amsterdam en de Vrije Universiteit fungeren de daken nu als onderzoekslaboratorium. Het grootste deel van de subsidie gaat naar het onderzoek, een derde naar de werkelijke aanleg van de daken.