Op sociale gronden

Met het opsplitsen van de portefeuille van Duco Stadig zijn wensen en financiële grenzen weer over twee wethouders verdeeld. Het voorraadbeleid en daarmee de ambitie de komende vier jaar 20.000 woningen in aanbouw te nemen, valt onder wethouder Herrema, terwijl Van Poelgeest over de cashpositie van het Grondbedrijf moet waken.
Gezien de financiële situatie is het programakkoord op zijn zachtst gezegd uiterst ambitieus. Zo wil het nieuwe college op de grote uitleglocaties vasthouden aan 30 procent sociale woningbouw, terwijl gelijktijdig de sociale grondprijs wordt afgeschaft. Opvallend is dat tot die locaties ook het Shell-terrein en de Zuidas behoren. Wat betreft het Shell-terrein koerste Stadig zelfs met grondsubsidie al af op 20 procent sociaal. En dat het college ook voor de Zuidas, de duurste grond van Nederland, mikt op 30 procent sociale woningbouw is in alle opzichten verrassend: het stond namelijk niet in het gedrukte programakkoord.
Het nieuwe bestuur heeft de grondsubsidie van gemiddeld 33.000 euro per sociale huurwoning afgeschaft. Daarmee dicht de gemeente op eenvoudige wijze een fors deel van het nakende tekort in het Vereveningsfonds. De rekening wordt doorgeschoven naar de corporaties. Die stribbelen uiteraard luid tegen. We kunnen ervan verzekerd zijn dat we de komende tijd van beide kanten worden bestookt met complexe financiële exercities om het eigen gelijk aan te tonen. Dat zal volgens deze lijnen verlopen. De corporatiesector betoogt dat zij op elke gebouwde sociale woning structureel 80.000 euro toe moet leggen en dus niet op de oude voet door kan gaan. De gemeente stelt dat corporaties genoeg kunnen verdienen uit de verkoop van woningen uit de oude voorraad.
Het is te hopen dat deze situatie niet leidt tot een langdurige loopgravenoorlog die de sector wederom verlamt. De corporaties zijn op aarde om betaalbare huurwoningen te bouwen en te beheren voor groepen die niet op eigen kracht aan een passende woning kunnen komen. Deze taak kunnen ze alleen op lange termijn volhouden als ze een financieel solide beleid voeren. Binnen dit kader moeten de partijen toch tot zinnige afspraken kunnen komen. Dat vergt inschikken van beide kanten: minder subsidie leidt onvermijdelijk tot (nog) minder overheidsbemoeienis. Dat wordt nog flink wennen in de sector.

Fred van der Molen
Hoofdredacteur
fred@nul20.nl