In de komende jaren zullen in Amsterdam steeds meer verpleeg- en bejaardenhuizen hun deuren sluiten. Recentelijk heeft Laagland Advies in opdracht van de Stuurgroep Wonen, Zorg en Dienstverlening geprobeerd te berekenen wat deze ‘extramuralisering’ betekent voor de Amsterdamse woningbehoefte. De cijfers zijn een actualisatie van onderzoeksresultaten uit 2003. Landelijke kengetallen zijn vertaald naar de hoofdstad, waarbij ervan wordt uitgegaan dat ongeveer een kwart van de mensen met een zorgbehoefte kiest voor een suboptimale woning in de eigen buurt.
De grootste verrassing is dat tot 2015 de behoefte aan aangepaste woningen en speciale zorgwoningen in de hoofdstad niet of nauwelijks zal stijgen. Amsterdam blijft namelijk een jonge stad. Het relatieve aandeel 75-plussers zakt zelfs de komende jaren. Pas na 2015 groeit dat aandeel – ook in absolute zin - en daarmee ook de behoefte aan specifieke huisvesting.
Uitgesplitst naar woningtypen is er voor 2015 vooral behoefte aan ‘nultredenwoningen’: woningen met maximaal één trap die met enkele eenvoudige ingrepen zijn om te bouwen. Volgens zeer voorlopige ramingen zou het in 2015 gaan om ruim 76.000 huizen. En er zijn ruim 5700 ‘aanpasbaar gebouwde’ woningen volgens de normen van de Amsterdamse Basiskwaliteit nodig. De behoefte aan de veel duurdere rolstoelgeschikte woningen ligt met 1300 exemplaren een stuk lager. Ook de vraag naar geclusterde zelfstandige woningen (voorheen wibo’s) is relatief bescheiden met 7100 stuks. 
Richting 2030 groeit door de extramuralisering én ouder wordende bevolking de behoefte aan geclusterde onzelfstandige woningen met 24-uurszorg het hardst. Ook de vraag naar ‘geclusterde zelfstandige woningen’ zal na 2015 snel toenemen.
Overigens zijn de cijfers over de toekomstige opgave nog zeer voorlopig. De stuurgroep Wonen, Zorg en Dienstverlening zal na de zomer met meer definitieve cijfers naar buiten komen, nadat de bestaande voorraad beter in kaart is gebracht. Niettemin verwachten de onderzoekers op termijn alleen binnen de ring serieuze tekorten aan specifieke doelgroepwoningen. Daarbuiten lijken vraag een aanbod meer in evenwicht, al worden in de praktijk veel geschikte huizen door mensen zonder hulpbehoefte bewoond.

Bron: Stuurgroep Wonen, Zorg en Dienstverlening, Laagland Advies