Deze zomer lopen de eerste officiële vijfjarencontracten voor jongeren af. De regeling die twintigers meer kans geeft op een betaalbare woning in de hoofdstad, wordt nog geëvalueerd. De grote vraag: hoe vergaat het de vertrekkers? Hier een viertal 'cases'. Duidelijk is: het naderende einde levert vaak stress op. Alleen voor de meest schrijnende gevallen gloort een verlenging.
- Na vijf jaar: Voor Naomi en haar kinderen was het opvangcentrum het voorland
- Na vijf jaar: ‘Soms onder de honderd in de wachtrij’
- Na vijf jaar: een gelukje
- Na vijf jaar: ‘Gek als ik de stad uit moet’
De dreiging van een aflopend jongerencontract...
Voor Naomi en haar kinderen was het opvangcentrum het voorland
Na vijf jaar: ‘Soms onder de honderd in de wachtrij’
Velen zijn inmiddels vertrokken, maar voor sommige bewoners met een vijfjarencontract komt de deadline wel akelig dichtbij. Jochem Boom is nu 32 en kwam indertijd nog net in aanmerking voor zijn jongerenwoning in Startblok Riekerhaven.
Hij is chronisch nierpatiënt, leeft van een wajonguitkering en is daarom aangewezen op de sociale huur. Een verzoek om verlenging werd door De Key afgewezen en de aanvraag van een urgentiebewijs vlotte ook niet.
Kortom: het zag er niet best uit voor Boom. “Ik ben sinds mijn achttiende ingeschreven bij WoningNet, maar dat schiet niet op. Soms kwam ik onder de honderd in de wachtrij, maar vaak dat nog niet eens. Ik kon ook in Purmerend reageren en daar maak ik iets meer kans. Maar dan zou ik mijn opgebouwde WoningNet-inschrijfduur kwijt zijn, en uiteindelijk wil ik liever in Amsterdam wonen.”
Boom hield er al rekening mee dat hij weer bij zijn moeder zou moeten aankloppen. In de tweede helft van mei werd de urgentieverklaring alsnog afgegeven. Nu eindigt Boom als negende en zelfs als derde op de lijst. “Duimen dat het gaat lukken voor 1 juli.”
Na vijf jaar: een gelukje
Timo Veraart (25) zocht samen met een vriend die hij heeft ontmoet in Riekerhaven in de vrije sector. “Het was wel een gedoe, met een gezamenlijk inkomen waarvan het tweede vaak maar voor 40 procent mag meetellen. We hebben op veel woningen gereageerd, maar kregen nul reacties. Ik schreef me ook veel in op lotingwoningen in Amsterdam en Utrecht, maar dan heb je natuurlijk ook maar een kleine kans.”
Veraart doet op dit moment bron- en contactonderzoek voor de GGD, omdat zijn traineeship als woonconsulent niet is doorgegaan door corona. Hij zocht niet naar een reguliere sociale huurwoning, daar komt hij bij lange na niet voor in aanmerking. “Bij de jongerenwoningen kom ik wel wat hoger, ongeveer tot de helft van de lijst, plaats vierhonderd tot zeshonderd. En ik sta sinds mijn achttiende ingeschreven.”
Toen was daar - op de valreep - de gerenoveerde middenhuurwoning van de Alliantie in de Staalmanpleinbuurt waar Veraart met zijn vriend kan gaan wonen. “Een gelukje, de eerste bezichtiging. Misschien een goed moment om te huren vanwege absentie van expats?”
Na vijf jaar: ‘gek als ik de stad uit moet’
Tess Glastra van Loon (27) woont in een woning van Rochdale in de Staatsliedenbuurt in West en moet ook eind juni vertrekken. “Ik hou WoningNet in de gaten en kom nog net in aanmerking voor een jongerenwoning. Maar ik sta nog niet heel hoog.” Ze kijkt op de WoningNetsite, haar rangnummer varieert van 123 tot 601. “Voor een heel kleine woning sta ik vaak wat hoger.” Glastra van Loon staat sinds haar achttiende ingeschreven bij WoningNet.
Huren in de vrije sector is ook lastig voor haar. “Ik ben afgestudeerd en heb geen slechte baan, maar je betaalt gauw tegen de 1.000 euro, en de inkomenseis is vaak drie, vier keer de huur. Als ik het al kan betalen, ben ik alles kwijt aan mijn woning.”
Glastra van Loon deelt ook liever geen woning met iemand anders. Ze is gesteld op haar privacy en ziet thuiswerken met iemand anders in de huiskamer niet zitten. Ze vindt dat de woningmarkt nu te veel gericht is op mensen die van buiten Amsterdam komen en die de hoge huren wel kunnen betalen. “Ik heb mijn hele leven in Amsterdam gewoond en het zou gek zijn als ik de stad uit zou moeten.” Ze heeft Rochdale gevraagd om een verlenging met twee jaar, maar dat was alleen voor schrijnende gevallen, meldde de corporatie.