Na twee jaar voorbereiding liggen de ruwe schetsontwerpen voor de 38 huur- en koopwoningen van het participatieproject Mi Akoma di Color op de tekentafel. Begin 2005 moet de bouw beginnen. Privé-zwembaden en andere leuke, maar onuitvoerbare ideeën zijn gaandeweg gesneuveld. Het eindresultaat zal er vrij traditioneel uit gaan zien. De deelnemers uit de Bijlmer-hoogbouw willen het trouwens ook zo. Liever vierkante meters dan frivole torentjes. Minstens zo belangrijk: ze weten nu al wie hun nieuwe buren worden.

De vernieuwing van de Bijlmermeer lijkt een succes. Duizenden hoogbouwbewoners verhuisden de afgelopen jaren naar een eengezinswoning met tuintje. Winkelcentrum Ganzenhoef werd vernieuwd en de Bijlmerdreef is een groene stadsboulevard geworden. De waardering van bewoners neemt toe. Maar de hardnekkige (drugs)criminaliteit en snel oplopende werkloosheid geven de bestuurders kopzorgen. Nu de voorraad aan kopers uit het eigen stadsdeel op raakt, moeten andere Amsterdammers voor de nieuwbouw worden geworven. Zonder een beter imago wordt dat een lastige klus.

De recente massale vechtpartij, inclusief brandstichting en fluitende kogels, in de Burgemeester van Leeuwenlaan kwam niet eens als een verrassing. De bij de vete betrokken families zijn al heel lang goede bekenden van de politie… en van de corporatie. Ze zijn overigens niet de enige Amsterdammers die als verstokt asociaal bekend staan, al beschikt – veelzeggend genoeg – geen enkele instantie over exacte cijfers. Wat je met deze ‘A’-categorie huurders moet, is de laatste decennia niet fundamenteel aan de orde geweest.

Na een intensieve consultatieronde langs stadsdelen en projectgroepen heeft het college de definitieve ‘investeringsprioriteiten’ op het gebied van stedelijke ontwikkeling tot 2010 vastgesteld. Bouwplannen voor 35 duizend woningen gaan in de ijskast, of beter: schuiven door tot na 2010. Tenzij marktpartijen kans zien ze te bouwen zonder financiële steun van de centrale stad. De bedoeling van het college is overigens om niet minder, maar juist meer woningen te bouwen: ‘meer aandacht voor minder plannen’ is het leitmotiv.

Onroerend goed is niet verhuisbaar, maar geld wel

Het onderzoek voor de Bijlmer Monitor wordt sinds 1997 jaarlijks uitgevoerd. Er worden zowel statistische als enquêtegegevens gebruikt. Sinds 2002 kan er voor het eerst onderscheid worden gemaakt tussen vernieuwde gebieden (zowel nieuwbouw als renovatie) en nog te vernieuwen gebied. De vernieuwers kunnen opgelucht adem halen: de vernieuwde gebieden scoren beter.

Sinds de corporaties eind vorige eeuw verzelfstandigden (de ‘bruteringsoperatie’) heeft zich in de sector een ongekende schaalvergroting voorgedaan. Corporaties met 40 duizend verhuurbare eenheden zijn geen uitzondering meer. Dit vindt zijn weerslag in de overhead van de organisaties en de salariëring van het management. Diverse corporatiedirecteuren verdienen volgens publicaties in Intermediair en NRC al meer dan onze minister-president.

In het begin was het onwennig, maar na enkele bezoeken weet Mirjam Colijn feilloos haar weg te vinden naar en in de flat Echtenstein in de Bijlmer. In gestaag tempo doorkruist de technisch beheerder van de studentenhuisvester DUWO het gebouw. We maken een inspectieronde langs woningen die in gereedheid zijn gebracht voor tijdelijke huisvesting van studenten.