Image
Bij ongewijzigd beleid stevent Amsterdam in 2025 op een groot tekort af in de gereguleerde huurvoorraad. Dat staat in de concept Woonagenda die het Amsterdamse college naar de raad stuurde. De voorraad zakt naar 39 procent terwijl 49 procent van de Amsterdamse huishoudens op deze woningen is aangewezen.
De Amsterdamse Woonagenda zet de kaders voor het beleid tot 2025. De toenemende aantrekkingskracht van de hoofdstad blijft voor grote spanningen zorgen op de woningmarkt zorgen, ondanks de huidige en geplande forse bouwproductie. Uit de prognoses blijkt dat in 2025 het grootste tekort zit in de gereguleerde huurvoorraad, mede versterkt door ontwikkelingen in het sociale domein (extramuralisering, huisvesting statushouders); terwijl het tekort aan middeldure huur op termijn meer in de buurt zou komen van de behoefte: 9% aanbod versus 11% behoefte.
De agenda - vroeger Woonvisie geheten - is een tour de force van de verantwoordelijk wethouder Bouwen en Wonen Laurens Ivens. De SP-wethouder heeft overeenstemming moeten bereiken met zijn collegepartijen VVD en D66. Ivens heeft bereikt dat het college nu bevestigt dat er een groot tekort aan gereguleerde huurwoningen groeit. Dat is een belangrijke paradigma-verschuiving. Tot dusver is nog een theoretisch overschot, maar door de rol van de WOZ in het nieuwe puntenstelsel kunnen de meeste vrijkomende particuliere huurwoningen worden geliberaliseerd. Maar wat in de Woonagenda ontbreekt, zijn harde doelstellingen om dat nakende tekort terug te dringen.
De Woonagenda bevat actiepunten op drie onderdelen: om het aanbod beter te laten aansluiten op de behoefte, om gereguleerde en middeldure huurwoningen gerichter te verhuren (woningverdeling) en acties gericht op de verbetering woningkwaliteit.
Harde actiepunten hebben betrekking op het middensegment: een gewenste bouwproductie van 1500 middeldure huurwoningen per jaar en de wens dat corporaties de huren van hun middeldure huurwoningen de komende 25 jaar slechts inflatievolgend verhogen, ook na mutatie. Vergelijkbare harde doelstellingen ontbreken voor aantallen of percentages sociale huurwoningen in de nieuwbouwproductie en minimumpercentages gereguleerde huurwoningen per wijk.
In plaats daarvan kondigt het college aan nieuwe afspraken met de corporaties te willen maken over de 'dynamische voorraad' en de verkoop en liberalisering van corporatiewoningen in wijken waar het aandeel gereguleerde huurwoningen laag is. Het college wil ook van het loten voor sociale huurwoningen af, een oude SP-wens. Ook via diverse andere maatregelen wil Ivens ervoor zorgen dat de schaarse woningen passender en rechtvaardiger worden toegewezen.
Wat de nieuwbouwprogrammering betreft, beperken de collegepartijen zich tot de formulering dan dat er per project of plan "een gesprek" moet plaatsvinden over de verdeling sociaal, middenhuur en overige marktwoningen.
Goed nieuws is er tenslotte voor de Huurdersvereniging Amsterdam en !Woon (voorheen ASW). De Woonagenda stelt dat "de structurele middelen voor bewonersondersteuning en belangenbehartiging" behouden moeten blijven."
Een uitgebreide bespreking van de Woonagenda staat in het juni-nummer van NUL20