Image

Onrust in het Amsteldorp. In de karakteristieke buurt met de kleine huizen met rode dakpannen en tuintjes onder de rook van het Amstelstation zullen, als het aan verhuurder Ymere ligt, 113 woningen worden gesloopt. Op die plek aan de rand van de buurt zal nieuwbouw verrijzen van 4 tot 6 verdiepingen hoog. Dit tegen de wil in van veel bewoners. Zij denken dat het karakteristieke van de buurt en de sociale cohesie door een hoge muur van nieuwbouw zullen verdwijnen. 

‘Schrijnend en vernederend’ liet een bewoner uit het Amsteldorp mij weten. Veel bewoners zijn niet te spreken over de boodschap die na vijf jaar speculatie over sloop en renovatie toch nog onverwachts kwam. In eerdere bijeenkomsten waren diverse scenario’s langsgekomen waarin alle woningen behouden konden blijven. Maar onlangs werden de bewoners via een brief van Ymere geïnformeerd over de sloopplannen, de nieuwbouw en renovatie van de overige woningen. Men kan terugkeren in de nieuwbouw ‘mits dit passend is voor het huishouden’, zo valt te lezen in de folder van Ymere.

Elders in de stad speelt dezelfde onrust. Ook in de Kolenkitbuurt In Amsterdam-West moeten oude woningen plaatsmaken voor nieuwe. Een deel van de bewoners in de Sinjeur Semeynsstraat hebben geen terugkeergarantie. Op een buurtbijeenkomst is er ingehouden boosheid richting de corporatiemedewerker van Rochdale. Die erkent de soms onvolledige communicatie over mogelijke consequenties voor bijvoorbeeld grotere gezinnen.

De rode draad is steeds: mensen voelen zich in hun woonrecht aangetast, omdat ze na soms wel veertig jaar woongenot gedwongen huis en haard moeten verlaten en onzeker zijn over waar ze terechtkomen. Behalve het grote gebrek aan passende woningen, anticiperen de corporaties bij sloop onvoldoende vooraf op alternatieve woningen, communiceren onvoldoende of te ingewikkeld voor mensen die minder taalvaardig zijn, en betrekken bewoners niet direct bij het maken van nieuwe plannen.

In de Kolenkitbuurt moeten bewoners die niet kunnen terugkeren naar een nieuwe woning via Woningnet proberen een nieuwe woning te vinden, terwijl intussen een brief op de deurmat valt met de boodschap dat hun woning in januari 2026 wordt gesloopt. Informatie over beschikbare woningen is soms gebrekkig, met slechts enkele foto’s, of onvolledig over de geschiktheid van de woning als men minder mobiel is.

De angst, stress en onzekerheid onder deze mensen uit het Amsteldorp en de Kolenkitbuurt is begrijpelijk hoog. In Amsteldorp is al veertig jaar geen groot onderhoud gepleegd door Ymere en ook in de Kolenkitbuurt gingen mensen lang geleden wonen met de boodschap dat hun woning gerenoveerd zou worden. Nu het eindelijk zover is moet een aantal uit hun huis en wordt aan hun lot overgelaten als het gaat om het vinden van een alternatief. Wetende dat bijna iederéén die in Amsterdam een sociale huurwoning zoekt een woonurgentie heeft. 

Het maakt verschil of je een nieuwe woningzoekende bent of al tientallen jaren vertrouwd bent met je huis, de mensen, de voorzieningen in jouw buurt, maar je oude dag op een nog onbekende plek elders moet gaan doorbrengen.

Intussen stijgen de huurprijzen naar recordhoogten en wordt de kloof tussen sociale huurders en eigenaren van koopwoningen groter en groter. De wooncrisis is geen natuurwet, maar het gevolg van harteloos beleid.