Straatcoaches, buurtbarbecues of wijksport leveren nagenoeg geen bijdrage aan verbetering van achterstandswijken. Zo concludeert socioloog Vasco Lub na grondige analyse van driehonderd binnen- en buitenlandse studies over de wijkaanpak.
In opdracht van Movisie stelde Lub zich de afgelopen twee jaar de vraag of al die sociale projecten, waar ook in Amsterdam de afgelopen jaren miljoenen aan zijn gespendeerd, wel werken. Het blijkt dat slechts een klein deel van de projecten gebaseerd is op aannames die wetenschappelijk houdbaar zijn. Van het merendeel van de onderzochte beleidsinterventies is het twijfelachtig tot ongeloofwaardig dat zij hun gestelde doelen bereiken. Zo is er geen bewijs dat meer sociale cohesie de sociale controle doet toenemen. Eerder is het omgekeerd: een veiliger omgeving zorgt voor meer betrokkenheid.
Ook het potentieel van ‘burgerkracht’ in lokaal veiligheidsbeleid wordt door hem vanuit wetenschappelijk oogpunt gerelativeerd. Het feitelijk effect van burgerbesturen is gering. Straatcoaches helpen niet bij het terugdringen van kleine criminaliteit. Surveillerende buurtwachten blijken dan weer verassend effectief tegen criminaliteit en overlast.
Lub zet verder grote vraagtekens bij het gebruik van wijksport. Boksles bijvoorbeeld wakkert eerder antisociaal en gewelddadig gedrag aan, dan dat het sociaal gedrag aanleert. Hij heeft zijn onderzoeksresultaten beschreven in het boek ‘Schoon, heel en werkzaam?’.