Lex Scholten, oud-wethouder Wonen en Ruimtelijke Ordening in Diemen, is afgelopen vrijdag op zeventigjarige leeftijd plotseling overleden. Vier termijnen diende Scholten zijn gemeente. Een ‘eerlijke verdeling van kennis, macht en inkomen’ inspireerde hem om meer dan vijftig jaar geleden lid te worden van de PvdA. Voor hem was het wethouderschap vervolgens dé plek om dingen voor elkaar te krijgen.
Vanaf 2006 heeft hij zijn Diemen zien veranderen. Onder zijn bewind groeide zijn woonplaats van 23.000 naar 33.000 inwoners. Hij liet woningen bijbouwen voor gezinnen, ouderen, studenten. Met nieuwbouwprojecten als de Campus, Plantage de Sniep en Holland Park. Lex Scholten bekommerde zich daarbij niet alleen om de aantallen, maar ook om de ontwikkeling van een aantrekkelijke leefomgeving met goede openbare ruimte.
Vanaf 2010 vervulde hij de rol van portefeuillehouder Wonen in de regio. Eerst in de Stadsregio Amsterdam, daarna acht jaar in de Metropoolregio Amsterdam. Daar stimuleerde hij de ontwikkeling van een gezamenlijke verstedelijkingsstrategie, beijverde hij zich voor een beter op elkaar afgestemde woningbouwprogrammering en zag hij – zo concludeerde hij in Nul20 – gemeenten zowel bestuurlijk, als ambtelijk tot betere kennisuitwisseling komen. De gemeenteraadsverkiezingen van 2022 vormden voor hem het moment om het stokje over te dragen aan een nieuwe generatie.
Voorafgaand aan de verkiezingen van 2018 verklaarde hij ‘mensen met een lager inkomen niet langer over te slaan’. Stoer kondigde hij de bouw aan van meer dan duizend sociale huurwoningen. Vier jaar later, aan het einde van zijn bestuurstermijn noemde hij die uitspraak wat overmoedig. De bouw van woningen gaat langzaam. Ruimtelijke procedures duren lang. Ook toonde de gemeenteraad volgens hem niet altijd voldoende lef. Maar wie de lokale woningproductie van de afgelopen zes jaar in ogenschouw neemt, zal zien dat die extra sociale huur wel degelijk gestalte krijgt. Daarmee heeft Lex Scholten de volkshuisvesting in zijn gemeente een niet onbelangrijke dienst bewezen.
Ruim twee jaar geleden nam hij afscheid van de politiek om samen met zijn vrouw van zijn pensioen te genieten. Al liet hij nog regelmatig van zich horen, bijvoorbeeld op bijeenkomsten van de PvdA. Om te ageren tegen een al te rigoureuze verkoop van sociale huurwoningen of om zijn partijgenoten duidelijk te maken dat de strijd tegen woningnood toch het beste op regionaal niveau kan worden gevoerd. Ook droomde hij van een fundamenteel andere marktordening: niet alleen wat pleisters plakken, zoals hij de politieke lijn van respectievelijk Hugo de Jonge en Mona Keijzer betitelde, maar de hypotheekrenteaftrek afschaffen en de vrije huurmarkt heel streng reguleren. Ook gunde hij woningcorporaties alle ruimte om betaalbare huurwoningen te realiseren. [Bert Pots]