In plaats van het aardgasvrij maken van hele wijken, kan de overheid beter een meer geleidelijke strategie kiezen. Zoals het stimuleren van hybride warmte-installaties en woningisolatie op het moment dat het een woningeigenaar schikt. Ook moeten de kosten naar draagkracht over alle Nederlanders worden verdeeld. Dat zegt Maarten van Poelgeest in een interview in het FD. Hij is sinds een jaar voorzitter van het uitvoeringsoverleg van de Klimaattafel voor de gebouwde omgeving.
Zijn advies wijkt af van de eerder uitgestippelde marsroute van het kabinet. Dat wil de hele Nederlandse woningvoorraad voor 2050 van het aardgas halen en voor 2030 al 1,5 miljoen woningen. Gemeenten is daarom gevraagd uiterlijk volgend jaar een stappenplan op te stellen hoe hun wijken gasvrij kunnen worden.
Van Poelgeest kiest nu voor een meer pragmatische benadering. Wijken één voor één van het gas halen moet volgens hem geen doel op zich zijn. Hij roept op meer in te zetten op isolatie of op hybride warmtepompen. Dat zijn verwarmingssystemen die alleen op heel koude dagen nog draaien op aardgas. Puur elektrische warmtepompen werken met lage temperaturen en vereisen in oude woningen extreme isolatiemaatregelen om het op koude dagen warm te krijgen. Met isolatie en hybride warmtepompen is de CO₂-uitstoot volgens Van Poelgeest ook fors terug te dringen.
Uit de eerste pilotwijken blijkt dat de energietransitie met name bij particuliere woningeigenaren stroef verloopt. De kosten dreigen volgens Van Poelgeest de grootste blokkade te worden. De lage gasprijs helpt daarbij niet mee. Maar er zijn ook kanttekeningen bij de overschakeling naar hoge temperatuur warmtenetten; dat is vooralsnog niet per se een duurzame oplossing. Om draagvlak te houden, zouden gemeenten kleinere stappen kunnen stimuleren op momenten dat het bewoners uitkomt.
Amsterdamse woningcorporaties hebben hun eerste wijken van het gas gehaald nadat in het najaar van 2016 de 'City Deal' werd gesloten, een marsroute naar een aardgasloos woningbestand in 2040. De betrokken woningcorporaties vervlechten de energietransitie in bestaande plannen. Dat blijkt flink wat improvisatievermogen te eisen. En veel extra voorbereidingstijd (zie link).