Overslaan en naar de inhoud gaan

Volksinitiatief: eerlijke kansen op sociale huurwoningen

Image

Vijf anonieme Amsterdammers hebben het initiatief genomen voor een volksinitiatief voor een betere kans op een sociale huurwoning. Zij willen dat de gemeenteraad zich uitspreekt over een wijziging van de huidige woonruimteverdeling. Minimaal een kwart van de jaarlijks vrijkomende corporatiewoningen moet voortaan beschikbaar zijn voor Amsterdammers zonder urgentie of voorrang, zo menen zij. 

De initiatiefnemers zijn afkomstig  uit verschillende stadsdelen met verschillende achtergronden, leeftijden en levensverhalen. Ze hebben de overtuiging dat het systeem voor de toewijzing van sociale huurwoningen eerlijker moet worden. Tienduizenden mensen die een woning nodig hebben, vallen nu structureel buiten de boot. Maar, zo overwegen de inwoners die naar buiten treden onder de titel ‘25voor020’, deze Amsterdammers zijn geen restcategorie, maar maken deel uit van ‘de fundamenten van ons Mokum’.

Het voorstel kan op de agenda van de gemeenteraad worden geplaatst, als de initiatiefgroep minstens duizend geldige ondersteuningsverklaringen weet op te halen. Deze verklaringen worden beoordeeld door de Initiatief- en referendumcommissie. Na goedkeuring wordt het voorstel binnen twee maanden op de agenda van de gemeenteraad geplaatst. Het is vervolgens aan de raadsleden om een oordeel te vellen.

Jaarlijks komen zo’n kleine achtduizend corporatiewoningen beschikbaar voor nieuwe verhuring. Bijna al die huizen gaan naar mensen met urgentie of voorrang. Ook in corporatiekring bestaat daarover discussie. Anne-Jo Visser, directeur van de Amsterdamse Federatie van Woningcorporaties (AFWC) hield vorig jaar op persoonlijke titel een pleidooi om het aantal voorrangsgroepen te verminderen. Keerzijde van zo’n wijziging is wel, dat dan statushouders of kwetsbare mensen die uitstromen uit de maatschappelijke opvang minder makkelijk in aanmerking komen voor een reguliere sociale huurwoning. Minder doorstroming in de maatschappelijke opvang kan vervolgens leiden tot het verder toenemen van dak- en thuisloosheid.