Woningcorporaties ontkomen niet aan het uitstellen van investeringen. Zo voorziet Jim Schuyt, directievoorzitter van woningcorporatie de Alliantie. De extra verhuurdersheffing van het kabinet Rutte II verstoort het evenwicht tussen inkomsten en uitgaven. Voor meer woningverkopen, volgens hem het enige alternatief, is het geen goede tijd.
“We hebben de zure druiven gekregen, die ik had verwacht.“ Voor Schuyt komt de omvangrijke verzwaring van de verhuurdersheffing niet als een grote verrassing. “We zijn het enige land waar geen objectsubsidies beschikbaar zijn. We zijn ook het enige land waar corporaties door de overheid worden beschouwd als profitcenters.” Schuyt ziet in de jongste plannen wel een fundamentele systeembreuk. “Na de verzelfstandiging hadden we een gesloten systeem: wat we verdienden, investeerden we in onze woningvoorraad. Nu zijn we één van de sectoren die het Rijk aan voldoende belastinginkomsten moet helpen. Eerst al met de vennootschapsbelasting. Nu met de extra heffing.”
De keuze voor lastenverzwaring is naar zijn gevoel niet direct het gevolg van een slecht imago. “Al het gedoe in de sector maakt misschien wel, dat het klimaat eerder rijp is voor extra belastingheffing. De hoofdoorzaak is toch echt het overheidstekort. We hebben te maken met een zware economische crisis. De overheid moet 16 miljard ombuigen en dan wordt overal naar nieuwe inkomsten gezocht. Ook bij de corporaties.”
De extra belastingheffing heeft wel tot gevolg dat inkomsten en uitgaven van corporaties nog minder met elkaar in evenwicht zijn. Wat staat hen vervolgens te doen? “We moeten nog meer sturen op onze bedrijfskosten. Maar we zijn geen arbeidsintensieve bedrijfstak. Dat helpt nooit genoeg om het lek te dichten. Vervolgens zijn er twee mogelijkheden: minder investeren. Of meer woningen verkopen. Het laatste valt in de huidige tijd ook niet mee, dus zullen onze investeringen omlaag gaan.”
Gaat het om woningverkopen, dan ontstaat bij corporaties mogelijk de verleiding het tafelzilver, de meest kansrijke woningen op de mooiste plekken in de stad, te willen verkopen. Maar dan verdwijnen in Amsterdam binnen tien jaar alle sociale huurwoningen binnen de Ring. En komt er een einde aan de ongedeelde stad. “Dat kunnen wij niet zomaar doen. Daarover zullen wij eerst op een zorgvuldige manier het gesprek moeten aangaan met de samenleving. En de politiek. Willen we op termijn alleen nog sociale huurwoningen in de buitenwijken?”
Een derde mogelijkheid. Hopen op overheidssubsidies, acht hij uitermate onrealistisch. “Doorgaan met investeren in de verwachting dat de overheid – na afloop van de economische crisis – alsnog objectsubsidies beschikbaar zal stellen, dat lijkt me heel erg dom.” Iedereen is volgens hem nu aan het rekenen. “We moeten vanaf volgend jaar voorsorteren op mindere tijden. Dat is onvermijdelijk.”