Voor haar is de aanwezigheid van welvaart blijkbaar een vanzelfsprekendheid. Voor de VVD is dat niet zo. Zonder de creativiteit van ondernemers, geen welvaart. Zonder welvaart, geen banen. Zonder banen, geen bestaanswaardigheid. En last but not least, speciaal voor de linksgeoriënteerde Amsterdammers, zonder welvaart ook geen mogelijkheden voor herverdeling.

Het is niet overdreven wanneer we stellen dat de woningproductie het afgelopen jaar is ingezakt, nog afgezien van de tijdelijke bouwstop onlangs in Zuidoost. We zien een stadsbestuur dat luchtkastelen bouwt. Ze zegt zich zorgen te maken over de toegankelijkheid en betaalbaarheid van de stad, maar ondertussen worden er amper betaalbare woningen bijgebouwd. Ook zien we een stadsbestuur dat langetermijninvesteerders onder het mom van ‘hebzuchtige beleggers’ de stad uit jaagt. 

We roepen haar ook op met Amsterdammers de afspraak te maken de woningvoorraad klaar te maken voor de toekomst. En genoeg ruimte te bieden voor Amsterdammers met een middeninkomen (38.000-60.000 bruto per jaar). Zodat ook zij in Amsterdam kunnen wonen en niet noodgedwongen hoeven te verhuizen naar buurgemeenten. Dat kan door de komende jaren tenminste de helft van de nieuwbouwproductie speciaal voor middeninkomens te bestemmen. Met  betaalbare koop- en met betaalbare huurwoningen. 

Als we naar bedrijvigheid kijken, dan vinden wij het cruciaal te streven naar een goede balans tussen wonen en werken. Alleen zo blijft Amsterdam een levendige en welvarende stad. Werkgeversorganisatie ORAM stelde onlangs in reactie op de Omgevingsvisie 2050 dat Amsterdam honderdvijftig hectare aan bedrijven wil ‘wegbestemmen’. Dit zorgt voor banenverlies, vooral in maaksectoren. Daarmee raakt de gemeente juist aan banen van praktisch geschoolde Amsterdammers met lagere inkomens. Met als gevolg een hogere werkloosheid en meer ongelijkheid. De plannen van de gemeente lijken ondoordacht. ORAM-directeur Noorman zei het treffend: Amsterdam creëert een nieuw fenomeen van “dakloze Amsterdamse bedrijven, afgedankt door de stad en niet welkom in andere gemeenten”.  Dat moet echt anders. En daarom zeggen wij het nogmaals: zonder welvaart, geen maatschappelijke voorzieningen, geen banen en geen herverdeling.

Tenslotte is het – om een levendige woon- en werkstad te zijn en te blijven – voor mensen ook nodig zich goed te kunnen verplaatsen. In, uit en door Amsterdam. Maar niet alleen via meer metrorails. De VVD is voorstander van het sluiten van de kleine ring en het doortrekken van de Noord-Zuidlijn naar Hoofddorp, maar vraagt ook aandacht voor het wegverkeer - op termijn schoon wegverkeer. In de Omgevingsvisie 2050 zet het stadsbestuur onder aanvoering van GroenLinks ‘de ambitie extra autoverkeer op 0%’. En dat in een stad die de komende decennia blijft groeien.

Als we die ‘0%’ naast de cijfers van het Kennisinstituut Mobiliteit (KIM) leggen, dan ontstaat een heel ander beeld. Zij voorspellen als het gaat om autoverplaatsingen een groei van 23 procent tot 58 procent tot 2050. Als Amsterdamse VVD willen wij benadrukken hoe belangrijk het is onze mooie stad ook in de toekomst een bereikbare woon- en werkstad te laten zijn. Voor de loodgieter die een klus doet. Voor het gezin dat de kinderen naar de sportclub brengt. De auto is geenszins heilig; maar de auto hoort er wel bij. Nu en in de toekomst. Dus dan is ‘0-groei van het autoverkeer’ een ideologische, maar geen realistische keuze. En kwalijk voor de ontwikkeling van de stad. 

Alles overziend vinden wij dat de Omgevingsvisie 2050 onvoldoende aanknopingspunten biedt om de uitdagingen van de 21ste eeuw aan te gaan. Dat is een gemiste kans voor een stadsbestuur dat geschiedenis had kunnen schrijven met een visie hoe Amsterdam zich, in de woorden van wijlen Eberhard van der Laan, naar de ‘derde Gouden Eeuw’ kan bewegen.

 

Hala Naoum Néhmé en Stijn Nijssen